Λένε πως το να περπατάς με ένα φίλο στο σκοτάδι είναι καλύτερο από το να περπατάς μόνος σου στο φως. Και ναι, είναι αλήθεια. Γιατί το σκοτάδι παύει να είναι σκοτάδι όταν δίπλα σου στέκεται πια το πιο λαμπερό φως της ημέρας. Ένα φως που μπορεί να φωτίσει ακόμα και τα πιο κρυφά και σκοτεινά μονοπάτια της καρδιάς σου. Υπάρχει άραγε κάτι πιο όμορφο απ' το μεγαλείο της φιλίας;

  Ένας φίλος είναι πάντα εκεί για σένα. Σε κάθε χαρά, σε κάθε δυστυχία, σε κάθε ενθουσιασμό ή αποτυχία θα είναι πάντα μαζί σου. Ακόμα κι όταν η απόσταση θα είναι αναπόφευκτη. Δεν θα διστάσει να σου προσφέρει ότι χρειαστείς, χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Σε μια σχέση αλληλοπροσφοράς και ανταπόδοσης, όχι όμως από υποχρέωση, αλλά από μια εσωτερική ανιδιοτελή ανάγκη παροχής, τόσο συναισθημάτων, όσο και αγαθών, που στήνουν το πορτρέτο της ζωής μας. Ο φίλος δεν θα ξεχάσει ποτέ τις στιγμές που περάσατε μαζί. Πάντα θα σε αφήνει να εκδηλώνεις το "είναι" σου και θα δέχεται τον πραγματικό σου εαυτό. Θα κάνει τα πάντα για να είσαι χαρούμενος. Γιατί το χαμόγελο του ενός, θα καθρεφτίζεται στο χαμόγελο του άλλου. Σε περίπτωση διαφωνίας, σίγουρα κάποιος πάντα θα υποχωρεί, γιατί πολύ απλά πάντα θα υπάρχει ο φόβος της απώλειας. Γιατί όταν εκτιμάς και αγαπάς αυτό που έχεις, πολλές φορές θα κάνεις πίσω για να μην το χάσεις. Κι αν μια μέρα το χάσεις, ποτέ δεν θα πάψεις να το αγαπάς, ακόμα κι αν προσπαθήσεις να το μισήσεις. Πολλοί λένε πως στις μέρες μας πραγματική φιλία δεν υπάρχει. Εγώ διαφωνώ. Φυσικά και υπάρχει, αρκεί να ψάξεις. Και μην ξεχνάτε πως την φιλία την χτίζουμε εμείς οι άνθρωποι, και είναι στο χέρι μας να την κάνουμε πραγματική. Όλα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους. Εσύ πιστεύεις πως είσαι πραγματικός φίλος; Ποια είναι η γνώμη σου για τη φιλία;

Με αγάπη,

kouklakirinaki ♥