Έχουμε άραγε παιδιά του έδωσαν πανελλήνιες και πέρασαν σε κάποια σχολή; Να σηκώσουν τα χέρια νέοι και παλιοί φοιτητές παρακαλώ! Γιατί η καινούργια μου σειρά άρθρων είναι για σας, εμπνευσμένη από τη δική μου και δική σας καθημερινότητα της φοιτητικής ζωής. Μέσα όμως από αυτή, θα προσπαθώ ταυτόχρονα να... μεταδώσω το φοιτητικό μικρόβιο στους μικρότερους φίλους μας. Γιατί πιστεύω ότι μπορώ να γίνω κίνητρο για τον μελλοντικό υποψήφιο πανελληνίων και να του δώσω κάτι να ονειρεύεται όταν σκέφτεται τη ζωή του σε λίγα χρόνια. Καλώς ήρθατε στο ''Ημερολόγιο φοιτητή''.

Οι βάσεις των σχολών ανακοινώθηκαν, συγχαρητήρια σε όλους για την επιτυχία σας! Εσείς που περάσατε στην πόλη σας, τα πράγματα είναι απλά προς το παρόν και ίδια όπως πριν. Κάποιοι, όμως, περνάτε σε σχολή μακριά από το σπίτι σας. Ρωτάτε τον εαυτό σας: "να πάω;" Εάν το οικονομικό σάς το επιτρέπει, να πάτε φίλοι μου, χωρίς να αφήσετε άλλες σκέψεις να σας επηρεάσουν.

Το περιβάλλον θα είναι αρχικά ξένο, αλλά δεν θα αργήσετε να πείτε ''η πόλη μου''. Λογικά, θα αποχωρηστείτε κάποιους φίλους σας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα χαθείτε. Η επικοινωνία είναι εύκολη και, κάθε φορά που συναντιέστε, θα είναι αναζωογονητική. Μην ξεχνάτε άλλωστε, ότι το πανεπιστήμιο επιφυλάσσει και από έναν νέο φίλο σε κάθε γωνιά.

Σας διαβεβαιώνω ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι σχετικά εύκολες, αν και βαρετές. Λογαριασμοί και λοιπά έξοδα είναι επίσης διαχειρήσιμα, αν έχετε λίγη τάξη. Το θέμα είναι πως όλοι χρειάζεται να έρθουν κάποια στιγμή αντιμέτωποι με το κύμα ωριμότητας, το οποίο, αν και φαίνεται τρομακτικό, στην πραγματικότητα έχει τη δικιά του γλύκα.

Τέλος, μην φοβάστε να αφήσετε το σπίτι σας και τους γονείς σας. Ξέρετε ότι σας αγαπούν και πως πάντα το παλιό σας κρεβάτι θα είναι στρωμένο και έτοιμο για σας. Μεγαλώνετε και είναι υπέροχο αυτό! Αρπάξτε την ευκαιρία!

Αγγελική^^