Nina wracając ze szkoły poszła do Mirki z lekcjami. Robiła tak od czasu kiedy przyjaciółka wyszła ze szpitala. Kiedy dochodziła do domu dziewczyny zauważyła w krzakach coś szarego i futerkowa tego. Bardzo się przestraszyła, bo pomyślała, że to szczur. Ale z daleka przyjrzała się temu bardziej i dostrzegła, że to mały kot. Podeszła bliżej i wzięła go na ręce. Pomyślała, że musiał, a raczej musiała, bo to była kotka, się zgubić. Zaniosła go od razu do Mirki. Gdy ta otworzyła drzwi była pod wielkim wrażeniem. Obie dziewczyny dały kotce mleko, położyły na kocyku, a maleńka zasnęła za chwilkę. Dziewczyny zastanawiały się co zrobić z kotką:

- Nina, a może ona się zgubiła? A ktoś do kogo należała bardzo za nią tęskni? – zapytała     Mirka przyjaciółkę.

- Tak mogło być, no to ja mam pomysł. Napiszemy ogłoszenie, że znalazłyśmy kotkę. Dokładnie ją opiszemy, podamy nasze numery telefonów i adresy i może ktoś się zgłosi.

- No ok., ale u którejś z nas mała musi mieszkać do czasu, aż ktoś się po nią nie zgłosi.

- Ja mam psa, a on bardzo nie lubi kotów. – powiedziała Nina

- Ja zapytam rodziców. Może się zgodzą, W końcu nigdy ich nie prosiłam o zwierzątko, więc czemu nie?

Po kilku godzinach do domu Mirki wrócili jej rodzice. Wszyscy razem zjedli obiad, a dziewczyna korzystając z okazji pokazała im kotkę.  Mama Mirki była trochę zła, ale tacie Fiona, (bo tak teraz nazywała się kotka) bardzo się spodobała.

Mirka próbowała nakłonić mamę, żeby Fiona została u nich do czasu kiedy nikt się po nią nie zgłosi. Po dłużej chwili mama dziewczyny zgodziła się:

- A co jeśli nie znajdziemy jej właściciela? – zapytała mama dziewczyny

- No to damy ogłoszenie, że oddamy kotkę w dobre ręce czy coś takiego. – wytłumaczył tata Mirki, który bardzo polubił Fionę.

Mirka była bardzo szczęśliwa, że kotka może z nią na razie zostać tylko zastanawiała się co zrobi kiedy zjawią się prawdziwi właściciele Fiony.

C.D.N