Σε καιρό πολέμου, καταργούνται όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, οι λέξεις χάνουν την αρχική τους σημασία. Γιατί τότε, το να είσαι τίμιος και αξιοπρεπής δείχνει δειλία, αφού στους πολέμους νίκα η ποταπότητα και ο ατομικισμός;

  Σε καιρό πολέμου καλλιεργείται το μισός μεταξύ των λαών. Για να βάλουμε και ένα παράδειγμα, μετά τον Β' παγκόσμιο, πολλές χώρες μπορεί να μίσησαν μια συγκεκριμένη χώρα. Και να καλλιέργησαν και στις επόμενες γενιές ένα μισός λόγω ενός παλαιού συμβάντος. Η έχθρα θα κρατήσει, όμως μια πράξη δεν μπορεί να ορίσει ένα ολόκληρο έθνος. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο και ούτε είναι όλοι τους υποδείγματα των καθεστώτων και των διοικήσεων.

  Πέρα από αυτά, μυριάδες άλλες καταστροφές γίνονται και εκτός από τις υλικές, είναι και η κυριότερη: η ηθική κατάπτωση, για την οποία μιλήσαμε και παραπάνω. Και στην τελική, ξέρετε; Μια τέτοια ολέθρια κατάσταση θα μπορούσε να αποφευχθεί αν απλά οι άνθρωποι κάθονταν σε ένα τραπέζι να συζητήσουν και να αποφασίσουν. Αυτό δε γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος γίνεται ατομικιστής, ιδιοτελής και βίαιος. Όλα ξεκινούν όταν κάποιος απλά δεν μπορεί να δεχτεί ένα "όχι" ως απάντηση. Εμείς είμαστε η νέα γενιά και εφόσον έχουμε δει τα λάθη των προηγούμενων, δε θα πρέπει να τα επαναλάβουμε!

                                                                                                            Ευαγγελία.